- nieczystości
- nieczystości {{/stl_13}}{{stl_8}}rz. nmos, blp, D. nieczystościci {{/stl_8}}{{stl_7}}'fekalia, odpadki, śmieci, brudy': {{/stl_7}}{{stl_10}}Płacić za wywóz nieczystości. {{/stl_10}}
Langenscheidt Polski wyjaśnień. 2015.
nieczystości
Look at other dictionaries:
nieczystość — ż V, DCMs. nieczystośćści; lm D. nieczystośćści 1. blm rzecz. od nieczysty a) w zn. 1: Nieczystość myśli, zamiarów. Nieczystość sumienia. Zgrzeszyć nieczystością. Grzech nieczystości. b) w zn. 2: Nieczystość rasy owiec … Słownik języka polskiego
asenizacja — ż I, DCMs. asenizacjacji, blm 1. «usuwanie (usunięcie) w sposób higieniczny płynnych nieczystości z jakiegoś terenu» Asenizacja miejska. Dokonywać asenizacji. Przeprowadzać asenizację na wsi. 2. przestarz. «polepszanie (polepszenie) warunków… … Słownik języka polskiego
asenizować — ndk IV, asenizowaćzuję, asenizowaćzujesz, asenizowaćzuj, asenizowaćował, asenizowaćowany 1. «dokonywać asenizacji, usuwać nieczystości z jakiegoś terenu» Asenizować rejon, blok mieszkalny. 2. przestarz. «poprawiać na jakimś terenie warunki… … Słownik języka polskiego
brud — m IV, D. u, Ms. brudzie; lm M. y 1. zwykle blm «każde zanieczyszczenie (np. pył, kurz, błoto) osiadłe na czymś; brak czystości» Brud na rękach, na ubraniu, na meblach. Smugi brudu na czymś. Warstwa brudu. Coś jest czarne od brudu. Obmyć, oczyścić … Słownik języka polskiego
gówno — n III, Ms. gównonie; lm D. gównowien wulg. «odchody stałe, kał, nieczystości» przen. wulg. a) «o czymś, o kimś mało wartościowym, mało ważnym, lekceważonym» Gówno z niego, nie fachowiec. Awanturował się o byle gówno. b) «nic» Coś kogoś gówno… … Słownik języka polskiego
kanał — m IV, D. u, Ms. kanałale; lm M. y 1. «rów osuszający lub nawadniający, przekop doprowadzający albo odprowadzający wodę» Kanał melioracyjny, rozprowadzający. Sieć kanałów irygacyjnych. ∆ Kanał energetyczny «kanał doprowadzający lub odprowadzający… … Słownik języka polskiego
kibel — m I, D. kibelbla; lm M. kibelble, D. kibelbli 1. gw. więzienna «kubeł na nieczystości» 2. posp. «ubikacja» Iść do kibla. Siedzieć w kiblu. ‹niem.› … Słownik języka polskiego
odchodzić — ndk VIa, odchodzićdzę, odchodzićdzisz, odchodzićchodź, odchodzićdził odejść dk XI, odejdę, odejdziesz, odejdź, odszedł, odeszła, odeszli, odszedłszy 1. «idąc oddalać się, odsuwać się od kogoś, od czegoś, opuszczać jakieś miejsce» Odchodzić powoli … Słownik języka polskiego
paskudzić — ndk VIa, paskudzićdzę, paskudzićdzisz, paskudzićudź, paskudzićdził, paskudzićdzony 1. posp. «zostawiać gdzieś brudy, nieczystości, odchody; zanieczyszczać, brudzić» Pies paskudził pod drzwiami. Łobuzy paskudzą na klatce schodowej. 2. pot. «robić… … Słownik języka polskiego
paskudztwo — n III, Ms. paskudztwowie; lm D. paskudztwoudztw 1. pot. «rzecz brzydka albo niesmaczna, budząca wstręt, odrazę; obrzydliwość (w znaczeniu fizycznym lub moralnym)» Nie mógł przełknąć tego paskudztwa. Ten obraz to paskudztwo. 2. zwykle w lm, pot.… … Słownik języka polskiego
